Redactie
 



De taal is van iedereen en verandert waar we bij staan. Zeker als het gaat om
het dagelijkse spraakgebruik, waarin de eenheid soms ver te zoeken is. Op zich-
zelf is dat geen ramp, want stembuigingen, gezichtsuitdrukkingen, gebaren of een
weloverwogen stilte ondersteunen de betekenis van het woord.

Het geschreven woord heeft andere mechanismen om misverstanden te voorkomen:
de regels die voor het Nederlands afgesproken zijn. Teksten die uiteindelijk in druk
verschijnen, worden in de redactiefase nagelopen op logische opbouw, stijl en
redenering, maar ook op de meer technische kwesties van spelling, interpunctie
en grammatica. En dan komen de aloude vragen van d of t, ei of ij, au of ou,
en niet te vergeten de tussen-n weer aan bod.

Maar schrijvers en vertalers kennen die regels toch op hun duimpje? Dat is waar,
maar zij richten zich allereerst op de inhoudelijke problemen van hun werk: staat
er wat ze willen of wat er in de brontekst staat? Als een van de allereerste lezers
biedt een redacteur dan een steuntje in de rug om de bedoeling van de tekst zo
goed mogelijk te laten uitkomen, zonder afbreuk te doen aan de persoonlijke stijl
en gedachtegang van de auteur.

Hieronder volgt een greep uit de kast. De oogst is verre van compleet, maar geeft
een goede indruk. Klik op het onderschrift om de volledige bibliografische gegevens
op te roepen.